Wdzięczność – czy pamiętamy o niej na co dzień? W pogoni za sukcesami i presją na byciu perfekcyjnymi budzimy w sobie głód na posiadanie więcej rzeczy, zdarzeń, uczuć, celów. Zaczynamy gubić w tym samych siebie. Snując marzenia o nieziemskich sukcesach, chcemy doskonalić się pod każdym względem i nie wiemy, gdzie jest ta granica bycia wystarczającym. Budząc w nas poczucie braku.
Brak powoduje poczucie rozgoryczenia, wycofania, smutku lub malkontenctwo. Powodując, że zawężamy swój punkt widzenia i tracimy kontakt z tym co „tu i teraz”. Stajemy się bardziej zdołowani, niepewni siebie i przygnębieni. Tracąc wiedzę kim tak naprawdę jesteśmy i czego chcemy od życia. Zaczynając bardziej porównywać się z innymi.
To wielka sztuka nauczyć się być wdzięcznym za to co się ma. Zbliżająca nas do samych siebie i pokazująca naszą autentyczność. Dlaczego? Bo zyskujemy informacje o sobie, co nam sprawia przyjemność i jaki mamy stosunek do siebie w różnych sytuacjach życiowych.
Czym jest wdzięczność?
Wdzięczność to uczucie zorientowane na dostrzeganie pozytywów. To uczucie upatrujemy jako odpowiedź na akt ofiarności w naszą stronę, czyli pomocną postawę drugiego człowieka. Przyczynia się do pogłębienia relacji i zbliżenia do drugiego drugiego człowieka. Wyróżniamy także wdzięczność transpersonalną, czyli poczucie docenienia samego siebie w obliczu osiągnięcia jakiegoś wyznania. Wdzięczność jest mocno skorelowana z optymizmem, nadzieją i zaufaniem. Jednym słowem uczucie wdzięczności pogłębia w nas miłość do ludzi i świata.
Za co możemy być wdzięczni – uczucie wdzięczności?
Nie ma tu sztywnych reguł i zasad. To zatrzymanie się każdego dnia i uważność na to co sprawiło przyjemność, bądź jak poradziłeś sobie z konkretnymi sytuacjami. Wdzięczność może być za małe rzeczy jak promienie słońca padające na twarz lub smak świeżo zaparzonej kawy. Wdzięczność może być za duże i trudne rzeczy jak poradzenie sobie z jakimś wyzwaniem, a dzięki temu określenie własnych zasobów i wyciągnięcie lekcji z danego doświadczenia. Wdzięczność pielęgnuje uważność i wzmacnia powrót do siebie, własnego ciała. Powoduje, że budujemy bliskość z samym sobą i jesteśmy w stanie wywołać u siebie zmianę, i ciepło w sercu.
Jak praktykować wdzięczność?
Praktykę wdzięczności warto zaczynać każdego dnia zaraz po przebudzeniu się, powiedzieć sobie “dziękuję”. Dziękuję za to, że wstałam. Dziękuję, że mogę zjeść dobre śniadanie. Dziękuję, że mam z kim szczerze porozmawiać. Warto skorzystać także z gotowych praktyk medytacyjnych nakierowanych na pielęgnowanie w sobie uczucia wdzięczności. Taka praktyka będzie pomocna, jeśli czujesz początkowy opór w odnajdywaniu powodów do wdzięczności. Taka praktyka przyczyni się do zmiany nastawienia i częstszego przyłapywania się na narzekaniu.
Oczywiście praktykę wdzięczności można stosować o dowolnej porze dnia. Powiedzieć sobie, dziękuję na głos lub w myślach. Możesz także zapisać na kartce rzeczy za które jesteś wdzięczna/y i skupić się, jakie uczucie wywołuje w ciele. Takie karteczki świetnie posłużą do przygotowywania słoika wdzięczności, którego będziesz mógł wypełnić danymi karteczkami. Codziennie wrzuć przynajmniej jedną karteczkę. W chwilach gorszego nastroju, bądź poczucia osamotnienia, wylosuj kilka z nich, odczytaj na głos i odczuj otaczającą Cię obfitość.
